Στο πλαίσιο της εναρκτήριας συνεδρίας του Διεθνούς Συνεδρίου CASE25, που διοργανώνει η Πολυτεχνική Σχολή, ο Πρόεδρος του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, Δρ. Μιχάλης Μενοίκου, απηύθυνε ομιλία αφιερωμένη στον αείμνηστο Καθηγητή Μάριο Φυρίλλα.

Με λόγια συγκίνησης και βαθύ σεβασμό, αναφέρθηκε στη σπουδαία επιστημονική και ακαδημαϊκή του πορεία, στη συμβολή του στην ανάπτυξη του Τμήματος, αλλά και στις ανθρώπινες αρετές που τον καθιστούν σημείο αναφοράς για όλους.

Ακολουθεί αυτούσια η ομιλία του Δρ. Μιχάλη Μενοίκου:

"Αξιότιμοι συνάδελφοι, αγαπητοί φοιτητές, φίλες και φίλοι,

Είναι για μένα μεγάλη τιμή αλλά και βαθιά συγκίνηση να βρίσκομαι σήμερα εδώ, στο συνέδριο CASE25, αφιερωμένο στη μνήμη του αγαπητού μας συναδέλφου, δασκάλου και φίλου, Καθηγητή Μάριου Φυρίλλα. Ο Μάριος υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος επιστήμονας, με διεθνώς αναγνωρισμένο έργο και μια αξιοθαύμαστη ακαδημαϊκή πορεία. Ήταν πάνω απ’ όλα ένας άνθρωπος με ζεστασιά, με πάθος για τη διδασκαλία, και με μια μοναδική ικανότητα να εμπνέει τους γύρω του.

Σπούδασε στο Imperial College στο Λονδίνο και στη συνέχεια στο University of California, Irvine, όπου ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Μηχανολογική Μηχανική. Η πορεία του τον οδήγησε σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια ανά τον κόσμο – από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Ολλανδία, την Ελλάδα, την Κύπρο, και το Καζακστάν. Το 2003 εντάχθηκε στο τότε Frederick Institute of Technology, και από το 2007 βρισκόταν μαζί μας στο Πανεπιστήμιο Frederick. Από το 2017 ανέλαβε Πρόεδρος του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, θέση στην οποία άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια, ο Μάριος δεν ήταν απλώς ένας καθηγητής ή ένας διοικητικός. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του Τμήματος μας, στον εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών, στην ενίσχυση των εργαστηρίων, και στη στήριξη των φοιτητών. Ως Αναπληρωτής Κοσμήτορας και μέλος της Συγκλήτου, συνέβαλε με διορατικότητα, μετριοπάθεια αλλά και αποφασιστικότητα στις μεγάλες αποφάσεις του Πανεπιστημίου.

Η ερευνητική του δραστηριότητα ήταν πλούσια, με δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά, με ερευνητικά έργα που άνοιγαν δρόμους και με διεθνείς συνεργασίες που ανέδειξαν το Frederick στο διεθνές ακαδημαϊκό στερέωμα. Για τον ίδιο, όμως, η έρευνα δεν ήταν μόνο αριθμοί και διαγράμματα· ήταν δημιουργία, ήταν ταξίδι, ήταν η χαρά να μοιράζεται νέες ιδέες με συναδέλφους και φοιτητές.

Το ερευνητικό του έργο εκτεινόταν σε διάφορους τομείς, όπως η μεταφορά θερμότητας και μάζας, οι ροές ιξωδοελαστικών ρευστών και οι περιβαλλοντικές διεργασίες μεταφοράς. Μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές του τα τελευταία χρόνια ήταν στον τομέα της Βελτιστοποίησης Σχήματος σε Φαινόμενα Μεταφοράς Θερμότητας, όπου προσέφερε μια μοναδική μαθηματική οπτική για τη βελτιστοποίηση της αγώγιμης μεταφοράς θερμότητας σε πολύπλοκες γεωμετρίες. Η καινοτόμος προσέγγισή του συνέδεε αναλυτικές και αριθμητικές μεθόδους για τον καθορισμό βέλτιστων σχημάτων που ενισχύουν τη θερμική απαγωγή — ένα θεμελιώδες πρόβλημα στη μηχανική με εφαρμογές στον βιομηχανικό σχεδιασμό, στα ενεργειακά συστήματα και στην επιστήμη των υλικών. Η βαθιά μαθηματική του διαίσθηση του επέτρεπε να απλοποιεί εξαιρετικά σύνθετα μηχανικά προβλήματα σε κομψές διατυπώσεις που οδηγούσαν σε πρακτικές και αποδοτικές λύσεις.

Ως δάσκαλος, ο Μάριος ξεχώριζε. Ήξερε να κάνει τα δύσκολα απλά, να κρατά το ενδιαφέρον, να μετατρέπει μια δύσκολη εξίσωση σε μια ιστορία που σε έκανε να χαμογελάς. Οι φοιτητές τον θυμούνται για το πάθος του μέσα στην αίθουσα, για τη διάθεσή του να αφιερώσει ώρες έξω από το πρόγραμμα, για την υπομονή του να εξηγήσει ξανά και ξανά, μέχρι να βεβαιωθεί ότι όλοι είχαν καταλάβει.

Ως συνάδελφος, ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που ήθελες να έχεις δίπλα σου. Πάντα χαμογελαστός, πάντα με χιούμορ, πάντα με θετική διάθεση. Ήταν πρωταγωνιστής στις κοινωνικές εκδηλώσεις με συναδέλφους· είτε σε μια απλή έξοδο είτε σε μια γιορτή του Τμήματος, ο Μάριος ήταν εκεί, να δίνει ζωή, να ενώνει, να δημιουργεί αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν για πάντα.

Και ακόμη, όταν η υγεία του άρχισε να τον δυσκολεύει, όταν αντιμετώπιζε προβλήματα με την ακοή του, δεν παραπονέθηκε ποτέ. Αντίθετα, τα αντιμετώπιζε με το γνωστό του χιούμορ, με αξιοπρέπεια, με ένα χαμόγελο που δεν έσβηνε ποτέ. Ήταν για όλους μας ένα μάθημα δύναμης και στάσης ζωής.

Ο χαμός του, τον Απρίλιο του 2019, μας βρήκε όλους απροετοίμαστους. Έφυγε πρόωρα, αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κενό. Αλλά άφησε και κάτι ακόμα πιο δυνατό: μια παρακαταθήκη αξιών. Την αγάπη του για τη γνώση. Την αφοσίωση στους φοιτητές. Την πίστη του ότι το Πανεπιστήμιο Frederick μπορεί να σταθεί ψηλά, διεθνώς. Και, κυρίως, την ανθρωπιά του.

Σήμερα, μέσα από το συνέδριο CASE25, κρατούμε αυτή την παρακαταθήκη ζωντανή. Δεν είναι μόνο μια ακαδημαϊκή συνάντηση· είναι μια πράξη μνήμης και τιμής. Είναι μια απόδειξη ότι ο Μάριος συνεχίζει να είναι παρών μέσα από το έργο του, μέσα από τους ανθρώπους που δίδαξε, μέσα από τους συναδέλφους που ενέπνευσε, μέσα από όλους εμάς που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε.

Θα ήθελα να κλείσω με μια προσωπική σκέψη. Ο Μάριος είχε έναν τρόπο να κάνει τους γύρω του να νιώθουν καλύτεροι· να νιώθουν ότι μπορούν να πετύχουν περισσότερα απ’ όσα φαντάζονταν. Αυτό είναι, νομίζω, το πιο σπουδαίο δώρο που μπορεί να αφήσει κάποιος πίσω του: την ικανότητα να εμπνέει.

Σήμερα, τον θυμόμαστε με αγάπη και σεβασμό. Και δεσμευόμαστε ότι η μνήμη του θα παραμείνει ζωντανή – όχι μόνο σε συνέδρια σαν κι αυτό, αλλά καθημερινά, στις αίθουσες, στα εργαστήρια, στις συζητήσεις μας, στα σχέδια για το μέλλον του Τμήματος και του Πανεπιστημίου μας.

Ο Μάριος θα είναι πάντα μαζί μας.

Αν υπάρχει κάτι που μας άφησε ο Μάριος, είναι η δύναμη να χαμογελάμε και να προχωρούμε με αισιοδοξία.

Σας ευχαριστώ."