The Journey
To My Success

Μαριλένα Ιωάννου:
«Επιτυχία είναι τα λόγια ατόμων που στήριξα: από το «ευχαριστώ» στο «είμαι καλά, αν δεν ήσουν εσύ δεν θα ήμουν»

Οι Κοινωνικοί Λειτουργοί είμαστε ένα χέρι που κρατάει ανθρώπους στις πιο δύσκολες στιγμές τους

Είμαι Κοινωνική Λειτουργός, ένα επάγγελμα που έχει στο επίκεντρό του τον άνθρωπο. Κάθε μέρα, μέσα από τη δουλειά μας, λαμβάνουμε αποφάσεις που αγγίζουν πολλές ζωές, γι’ αυτό δεν χωράει εφησυχασμός. Πρέπει να σκέφτεσαι λύσεις και να βρίσκεις τρόπους, έχοντας πάντα στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Οι κοινωνικοί λειτουργοί προσφέρουμε συμβουλευτική, στήριξη και ενδυνάμωση. Είμαστε ένα χέρι που κρατάει ανθρώπους στις πιο δύσκολες στιγμές τους. Ακόμη και όταν κλείνεις την πόρτα του γραφείου σου δεν σταματάς να νοιάζεσαι.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη ανάγκη στην αγορά εργασίας για κοινωνικούς λειτουργούς. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη επαγγελματιών στον κλάδο μας και δυστυχώς οι ανάγκες δεν καλύπτονται. Ελπίζω η νέα γενιά να ενημερωθεί για το επάγγελμά μας, να ενδιαφερθεί να το γνωρίσει, και όσα παιδιά αισθάνονται ότι είναι αυτό που λέμε «το κάλεσμά τους», να το ακολουθήσουν. Για μένα ήταν αυτό το κάλεσμα. Από την αρχή όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου ένιωσα ότι εδώ ανήκω.

Σπούδασα Κοινωνική Εργασία στο Πανεπιστήμιο Frederick και είμαι μία από τις πρώτες απόφοιτους του κλάδου. Σήμερα, με την επαγγελματική εμπειρία που απέκτησα, μπορώ να πω ότι το Πανεπιστήμιο μάς είχε δώσει όλα τα εφόδια και τις γνώσεις για να γίνουμε ολοκληρωμένοι επαγγελματίες και να αντιμετωπίσουμε όλες τις προκλήσεις. Είχαμε μεγάλη υποστήριξη, από καθηγητές και καθηγήτριες, επόπτες και επόπτριες της πρακτικής άσκησης, αλλά και ολόκληρη την κοινότητα του Πανεπιστημίου.

Η εκπαίδευση γινόταν σε ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον, πολύ ενθαρρυντικό και υποστηρικτικό

Δεν υπήρχε απόσταση με τους καθηγητές και τις καθηγήτριες, ήμασταν ομάδα. Είχαμε εξαιρετικούς καθηγητές και καθηγήτριες.

Τα τελευταία πέντε χρόνια εργάζομαι στον Σύνδεσμο για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση της Βίας στην Οικογένεια (ΣΠΑΒΟ) και η Επιστημονική Διευθύντρια του οργανισμού είναι η κα Άντρη Ανδρονίκου, η οποία ήταν καθηγήτρια μου και επόπτρια μου στο τελευταίο έτος της πρακτικής άσκησης στο Πανεπιστήμιο Frederick.

Με στήριξε πάρα πολύ και με στηρίζει μέχρι σήμερα που εργαζόμαστε μαζί

Στον ΣΠΑΒΟ εργάζομαι εδώ και πέντε χρόνια. Τα τελευταία δύο, είμαι προϊστάμενη της προληπτικής πολιτικής του οργανισμού. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια συνεχή αύξηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας και αυτό δεν είναι μόνο κυπριακό φαινόμενο. Την ίδια στιγμή διαπιστώνουμε ότι τα θύματα είναι διατεθειμένα να μιλήσουν και να ζητήσουν βοήθεια, σε αντίθεση με τα παλαιότερα χρόνια που κυριαρχούσε η σιωπή. Αυτό δείχνει ότι η σταθερή παρουσία τόσο του δικού μας οργανισμού όσο και άλλων φορέων, τα τελευταία χρόνια, έχει δημιουργήσει μια εμπιστοσύνη ώστε τα άτομα να αισθάνονται ασφαλή να μιλήσουν. Βλέπουμε επίσης να υπάρχει μία ευρύτερη ευαισθητοποίηση στην κοινωνία. Έρχονται δηλαδή τρίτα άτομα για να αναφέρουν περιστατικά που συμβαίνουν γύρω τους.

Ο τομέας της πρόληψης είναι πολύ σημαντικός στην προσπάθεια για καταπολέμηση της βίας. Πολλά περιστατικά αφορούν όλο και πιο νεαρές ηλικίες, γι’ αυτό και έχουμε καθιερώσει εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές και μαθήτριες. Επισκεπτόμαστε συστηματικά τα σχολεία, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, πραγματοποιώντας ειδικά εργαστήρια. Έχουμε προγράμματα ακόμη και για τα νηπιαγωγεία όπου προσεγγίζουμε το θέμα μέσα από ένα παραμύθι. Κάθε πρόγραμμα είναι προσαρμοσμένο στην ηλικία στην οποία απευθυνόμαστε.

Αυτή η ανάγκη δεν προέκυψε μόνο λόγω της ηλικίας των περιστατικών, αλλά και λόγω της διαπίστωσης ότι πολλά άτομα δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό που βιώνουν είναι κακοποίηση. Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να αναγνωρίζουμε όλες τις μορφές βίας, όπως η παρενοχλητική παρακολούθηση, η οικονομική βία, οι διαδικτυακές μορφές κακοποίησης. Οτιδήποτε συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση και έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορείς να είσαι λειτουργική/ός, να επηρεάζει την καθημερινότητά σου σε σημείο που να αισθάνεσαι διαρκή φόβο, απειλή και άγχος, είναι μια μορφή κακοποίησης.

Στον τομέα της πρόληψης, ένα από τα πιο επιτυχημένα προγράμματα που υλοποιούμε είναι ο «Πρωτέας», το οποίο απευθύνεται στους θύτες. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα αυτοελέγχου για άτομα που ασκούν βία. Το ΣΠΑΒΟ είναι ο μοναδικός οργανισμός που προσφέρει πρόγραμμα για τους θύτες και είναι μία από τις σημαντικότερες δράσεις μας στον τομέα της πρόληψης.

Η βία είναι μία πληγή. Ακόμη και όταν την φροντίσουμε και με τον χρόνο επουλωθεί, το σημάδι δεν φεύγει και η εμπειρία του τραύματος δεν ξεχνιέται

Το τραύμα, όπως συμβαίνει και με μια ουλή, είναι κάτι που μένει. Αυτό που έλεγα και λέω πάντα στα άτομα που εξυπηρετούμε μέσω του ΣΠΑΒΟ, είναι ότι μπορούν να μάθουν να ζουν μ’ αυτήν. Αυτός είναι ο ρόλος μας. Να καθοδηγήσουμε τα άτομα σε μια ζωή με υγιείς σχέσεις, να μπορούν να εργαστούν, να δημιουργήσουν κοινωνικούς δεσμούς και κυρίως να μάθουν να ζουν χωρίς φόβο.

Ο ορισμός της επιτυχίας για μένα είναι τα λόγια που ακούω από τα άτομα τα οποία έχω στηρίξει μέσα από το επάγγελμά μου, είτε ακούω ένα απλό «ευχαριστώ» είτε μου λένε «είμαι καλά, αν δεν ήσουν εσύ δεν θα ήμουν». Το να βλέπω την εξελικτική πορεία ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας, που καταφέρνει να φτάσει σε μια υγιή στάση ζωής και βρήκε τη γαλήνη, είναι η δική μου επιβράβευση.