The Journey
To My Success

Μάριος Παφίτης:
«Επιτυχία είναι να δω ότι οι δράσεις που κάνω, διευκολύνουν τη ζωή κάποιων ανθρώπων»

«Πώς δημιουργήθηκαν οι πλανήτες»; «Πώς λειτουργεί το πεπτικό σύστημα»; «Πώς μεγαλώνουν τα φυτά»; Είχα πάντα μια περιέργεια να μαθαίνω πράγματα αλλά και μια αδυναμία στο να ανακαλύπτω μόνος μου τον κόσμο.

Το άλλο στο οποίο είχα αδυναμία από πολύ μικρός, ήταν τα κομπιούτερ. Ο πατέρας μου είχε έναν παλιό υπολογιστή στο σπίτι και εγώ, από τότε που με θυμάμαι, το «εξερευνούσα», μέχρι να καταλάβω πώς λειτουργεί.

Το γεγονός ότι δεν φοβήθηκα ποτέ να μάθω κάτι και το ότι πάντα είχα μια περιέργεια στη ζωή, μου επέτρεψε να σκέφτομαι έξω από το κουτί

Θυμάμαι τις περισσότερες ώρες τις ημέρας μου, να τις περνώ πάνω σε εκείνο το κομπιούτερ, είτε παίζοντας παιχνίδια είτε φτιάχνοντας ο ίδιος παιχνίδια.



Το γεγονός ότι δεν φοβήθηκα ποτέ να μάθω κάτι, σε συνδυασμό με το ότι πάντα είχα μια περιέργεια στη ζωή, μου επέτρεψε να σκέφτομαι έξω από το κουτί, έτσι ώστε στη συνέχεια να καταφέρω να εφαρμόσω την πληροφορική σε λύσεις και όχι να την έχω απλά σαν ένα εργαλείο. Έτσι, έστρεψα την προσοχή μου πάνω σε δράσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν κόσμο.

Για να αλλάξει η κοινωνία, πρέπει να σταματήσεις να περιμένεις από τους άλλους να δράσουν, αλλά να αρχίσεις να δρας εσύ

Τελειώνοντας το σχολείο, έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις για το Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Κύπρου, όπου κατάφερα να εισαχθώ και να κάνω εξειδίκευση στην τεχνητή νοημοσύνη. Λίγο πριν από την έναρξη του πρώτου έτους, ένας φίλος με παρότρυνε να παρακολουθήσω ένα πρόγραμμα Erasmus στην Πορτογαλία. Ήμουν 19 χρονών και δεν είχα ταξιδέψει ποτέ, λόγω της φοβίας που είχα για τα αεροπλάνα. Όταν τελικά αποφάσισα να το κάνω, κατάλαβα πόσο πολύ μου αρέσει να ταξιδεύω. Έτσι, μέσα σε έναν χρόνο, παρακολούθησα τέσσερα προγράμματα: δύο στην Πορτογαλία, ένα στην Πολωνία και ένα στην Ουαλία, από δύο βδομάδες το κάθε ένα, ενώ παράλληλα σπούδαζα στο πανεπιστήμιο.



Για να αλλάξει η κοινωνία, πρέπει να σταματήσεις να περιμένεις από τους άλλους να δράσουν, αλλά να αρχίσεις να δρας εσύ. Πρέπει να σκέφτεσαι πως ό,τι υπάρχει τώρα, δεν ισχύει. Να ανοίξεις τη φαντασία σου και να αρχίσεις να σκέφτεσαι λύσεις, ώστε να βοηθήσεις με τον τρόπο σου εκείνους, οι οποίοι δεν μπορούν να βοηθηθούν μόνοι τους. Αυτό ήταν κάτι που έμαθα καλά στο πρόγραμμα που παρακολούθησα στην Πορτογαλία, το οποίο με βοήθησε να ξεκλειδώσω τον τρόπο σκέψης μου. Το πιο καθοριστικό, όμως, πρόγραμμα ήταν εκείνο που παρακολούθησα στην Ουαλία και είχε ως στόχο την αξιοποίηση της πληροφορικής σε συνεργασία με την ιατρική, έτσι ώστε άτομα που έχουν οποιαδήποτε ιατρικά θέματα να μπορούν να ωφεληθούν. Όλα αυτά τα προγράμματα σε συνδυασμό με ένα μάθημα για την επιχειρηματικότητα, με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι μπορούσα να αξιοποιήσω την πληροφορική σε μια εταιρεία, μέσα από την οποία θα μπορούσα να βοηθώ κόσμο. Έτσι, γεννήθηκε η πρώτη μου start up, η Fooderloo LTD.

Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι με βοήθησε πάρα πολύ στη δουλειά μου το μεταπτυχιακό, γιατί παρακολουθώ μαθήματα που μου αρέσουν, από ανθρώπους που με εμπνέουν

Η Fooderloo LTD, την οποία δημιουργήσαμε μαζί με άλλα δύο άτομα, έχει ως αποστολή της να μειώσει τη σπατάλη τροφίμων, επιτρέποντας σε προμηθευτές όπως υπεραγορές και εστιατόρια, να πουλούν προϊόντα κοντά στην ημερομηνία λήξης τους σε χαμηλότερες τιμές. Επιπλέον, θα επιτρέπει δωρεές προϊόντων μεταξύ χρηστών, έτσι ώστε ακόμα και άτομα κοντά στο όριο της φτώχειας να έχουν πρόσβαση σε φαγητό. Η ιδέα αυτή έχει ολοκληρωθεί και αναμένουμε να κυκλοφορήσει άμεσα.

Σε αυτό το χρονικό σημείο μπήκε στη ζωή μου και το μεταπτυχιακό μου στο Frederick πάνω στο Web and Smart Systems, το οποίο με βοήθησε στο να μάθω επί της ουσίας, αλλά και να αναπτύξω τη start up μου. Το να έχεις κάποιον που θα μπορέσει να καθοδηγήσει είναι πολύ χρήσιμο, γιατί μέσα από τη δική του γνώση, γίνονται και στο μυαλό σου ξεκάθαρα κάποια πράγματα. Επομένως, αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι με βοήθησε πάρα πολύ στη δουλειά μου το μεταπτυχιακό, γιατί παρακολουθώ μαθήματα που μου αρέσουν, από ανθρώπους που με εμπνέουν.



Οι σπουδές, είναι οι άνθρωποι που θα σε καθοδηγήσουν και που θα αξιολογήσουν σωστά τις δυνατότητες και τα ταλέντα σου. Όπως ο κύριος Ανδρέας Κωνσταντινίδης, ο υπεύθυνος καθηγητής μου στο μεταπτυχιακό, ο οποίος -βλέποντας πόσο μου αρέσει να μαθαίνω και να αναμειγνύομαι σε διάφορα πράγματα- μου πρότεινε να συμμετέχω στο «Beyond Pre-Acceleration» του Junior Achievement, έναν διαγωνισμό ο οποίος είχε σκοπό να φέρει κοντά άτομα της ιατρικής και της πληροφορικής, για να δημιουργήσουν διάφορες start-up εταιρείες, σχετικές με τον καρκίνο.

Στόχος του start up MammoCheck είναι, μέσω μίας εφαρμογής, μιας συσκευής και ενός αλγορίθμου, οι γυναίκες να μπορούν να διεξάγουν προληπτικούς ελέγχους στο σπίτι για καρκίνο του μαστού

Από εκείνον τον διαγωνισμό γεννήθηκε και η ομάδα μου με την Αλεξάνδρα Δημητριάδου και την Αθηνά Γρηγορίου. Η Αλεξάνδρα είχε την ιδέα να κάνουμε κάτι σχετικό με τον καρκίνο του μαστού. Mελετήσαμε και καταλήξαμε στη δημιουργία μιας νέας start-up, με το όνομα MammoCheck. Στόχος του MammoCheck είναι, μέσω μίας εφαρμογής, μιας συσκευής και ενός αλγορίθμου, οι γυναίκες να μπορούν να διεξάγουν προληπτικούς ελέγχους στο σπίτι για καρκίνο του μαστού. Η μέθοδος αυτή είναι οικονομική και εντελώς ακίνδυνη, προκειμένου οι γυναίκες να μπορούν να ελέγχονται ακόμα και σε καθημερινή βάση μέσα σε τρία μόλις λεπτά.

Το πτυχίο δεν πρέπει να σε «κλειδώνει» σε ένα αντικείμενο, αλλά να σου ανοίγει τους ορίζοντες και τον δρόμο για να πας παραπέρα

Πολλοί με ρωτούν, τι θέλεις και ανακατεύεσαι με τον τομέα της ιατρικής ή τι ξέρεις εσύ από φαγητά και εστιατόρια; Αυτή είναι μια εντελώς εσφαλμένη αντίληψη, που δεν μας αφήνει να προχωράμε. Αυτό που πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται, είναι ότι το πτυχίο δεν πρέπει να σε «κλειδώνει» πάνω σε ένα αντικείμενο, αλλά να σου ανοίγει τους ορίζοντες και τον δρόμο για να πας παραπέρα. Αν ο καθένας μένει στον τομέα του, είναι αδύνατο να βρεθούν λύσεις, χρήσιμες στο κοινό. Χρειάζεται συνεργασία και ανοιχτά μυαλά, αν θέλουμε να προχωρήσουμε και να εξελιχθούμε.

Το όραμά μου είναι μια μέρα να έχω πολλές επιχειρήσεις, οι οποίες θα βοηθούν την κοινωνία. Έχω πάρα πολλές ιδέες αλλά δεν έχω τον χρόνο να τις υλοποιήσω όλες, γι’ αυτό και προσπαθώ να δημιουργώ ομάδες. Πιστεύω η ομάδα είναι πολύ σημαντική, διότι σου ενεργοποιεί το κίνητρο αλλά και τη διάθεσή σου να προχωράς.

Επιτυχία είναι να δω ότι οι δράσεις που κάνω, βοηθούν κόσμο και διευκολύνουν τη ζωή κάποιων ανθρώπων. Αν το καταφέρω αυτό, θα συνεχίσω με δράσεις, που θα βοηθήσουν ακόμα περισσότερο κόσμο, όσο πιο πολύ γίνεται. Αυτός είναι ο στόχος μου.Αφού γεννήθηκα χωρίς την αίσθηση της ακοής, δεν μπορούσα να συμμετάσχω στη χαρά και τη λύπη του κόσμου γύρω μου. Ήταν σαν να βρισκόμουν μέσα σε μία βιτρίνα, παρακολουθώντας τις κινήσεις και τις συνομιλίες των ανθρώπων. Βυθισμένη στη σιωπή, ταξίδευα με τα μάτια της ψυχής μου κι είδα τον κόσμο ολόκληρο χρωματίζοντας τον με χαμόγελο, ακούγοντας με την καρδιά μου.